کلبه من و تو

بعضی از آدمها
عجیب خوبند
یادشان که می افتی
روحت جانی دوباره میگیرد
یادشان که می افتی
بی اراده لبخند بر لبانت مینشیند
حتی وقتی کنارت نیستند
لبخندشان
تصویرشان
صدایشان
حرفهایشان
همه را پیشت امانت میگذارند
و تو میمانی و یاد و آرزوی دیدار دوباره آنها